Stiklur frá amstri dagsins...

Hæ, og fyrirgefiði ritstífluna undanfarið.  Ég er óttalegur túrakarl þegar kemur að skriftum sem þessum.  Líklega er ástæðan sú að ég hef notað mest af mínum frítíma í að koma upp nýjum vef Fisfélags Reykjavíku (www.fisflug.is) sem opnaður var nýverið.

Annars hef ég einnig verið að hamast við lýsisbrennslu upp á síðkastið og talan komin niður í 88.5 kg. án allrar aukahjálpar og fæðubótarefna.  Það er ásættanlegt verð ég að segja en stefnan er sem fyrr sett í 85kg sem fyrsta áfanga og svo niður fyrir 80 ef fyrri áfanga verður náð innan ásættanlegs tímaramma.

Þetta hjal er þó ekki eins merkilegt og það sem barst mér í tölvupósti í dag.  Þar var á ferðinni enn einn Viagra sölupósturinn og í honum stóð:

This iss your penis: 8--o
This iss your penis on drugs: 8=====O

Þessum nígeríska listamanni hefur tekist að klófesta ákveðinn líkamspart á stafrænt form í orðsins fyllstu merkingu.  Merkilegt það.

Svo að pólitísku hliðinni undrast ég hversvegna vinstrisinnað fólk er allt í einu að andskotast yfir málþófi á þingi og skilur ekki í stjórnarandstöðuflokki að vilja ekki breyta smáhlutum eins og Stjórnarskrá lýðveldisins Íslands en leyfa á sama tíma hlutum eins og atvinnumálum, úrlausnum skuldara og heimila í landinu, og mörgu fleiru að sitja á hakanum á meðan.  Í hvaða rassgati eru þessir menn með hausinn á sér?

Ögmundur Jónsson, sá ágæti maður, setti upp pólitískan leikþátt í anda Hamlets nú fyrir skömmu og afneitaði ráðherralaunum.  Fram að áramótum þó.  Þetta sparar ríkinu um 400þús kr. á mánuði, sumsé um 3.5mkr. í það heila.  Á meðan þiggur Ögmundur þó þingfararkaup, einkabifreið, einkabílstjóra (sem er á fatastyrk og ýmsum öðrum kostnaði), fatastyrk, dagpeninga, ferðakostnað, nefndarsetulaun o.fl.  Kostnaður ráðherrabifreiða og launakostnaður þeim lið tengdum er um 500 mkr. á ári.  Þetta útspil Ögmundar verður þvi að teljast sem dropi í hafið og lítt hugsað til að laga ástandið.  Hann hefði t.d. getað sleppt bílahlutanum og ráðið inn eins og 3 hjúkrunarfræðinga í staðinn.

Jæja, nóg í bili.  Reyni að vera öflugri næstu daga, vikur og misseri.  Góða helgi.

Icelandair (og elskulegir Íslandsdanir) að gera góða hluti...

Ferðaðist vegna ráðstefnu til Barcelona um daginn og þurfti að fljúga með Icelandair til Köben og þaðan til Barcelona með Spanair, flugfélagi sem fór nánast á hausinn um daginn og var komið á góða leið með að draga SAS með sér í svaðið.  Þetta er svosum ekki frásögum færandi út af fyrir sig, en ég má til með að hrósa Icelandair, þá sjaldan sem maður hrósar í stað þess að lasta öllu sem er ekki nákvæmlega eins og maður vill hafa það.

Maður er nefnilega orðinn svo góðu vanur.  Ég las t.d. í bók Þorsteins Jónssonar flugstjóra þegar hann segir frá því hvernig þeir voru að koma á einum hreyfli inn til lendingar án þess að það væri tiltökumál, hvernig reykfylltar vélarnar rétt drusluðust á áfangastað eftir margar milliendingar, vélarbilanir, bensínleysi o.fl.  Nú á dögum þurfa vélarnar að bjóða upp á heimsklassahámenningu og það þarf gjörsamlega að dekra við afturendann á okkur svo við hótum nú ekki lögsóknum vegna vanrækslu og brota á alþjóðlegum reglum um heilsufarsdekur... og þar fram eftir götunum.

Ég hef lengi vel sett út á tilgangslausar eggjahrærur og baunasalöt um borð í 2ja-3ja tíma ferðalögum frá t.d. Íslandi til Skandinavíu og hvað þá einhverja undarlega framkreista stéttarskiptingu í farþegarými vélanna, en kann þó vel að meta að fólk hafi valmöguleika og geti kosið að borða ommelettu eða bara samloku um borð, getað jafnvel hugsað sér að sitja án matar í 3ja manna sæti fyrir aftan væng?!!  Nú eða nuddað á sér afturendann upp úr leðurklæddu 2ja sæta sófasettisígildi og nánast fundið rakspíralyktina af flugstjóranum um leið og að viðkomandi dreypir á 3ja klassa kampavíni úr plastflösku við klassíska tónlist úr lánsheyrnartólum viðskiptafarrýmisins.  

En þetta er flug.  Fluglífstíll má segja.  Lífstíll sem hefur hægt og rólega, eins og hótellífstíllinn, gert kröfur sem eru á fáránlegum mælikvarða.  Menn fá snert af móðursýkiskasti fái þeir ekki drykkina á undan matnum, klaka í kókið, frítt snakk, litabækur fyrir börnin, og tala ég nú ekki um (og hér er ég fremstur í flokki) blauttissjú í hnífaparaservéttupakkningunni sem kemur með þríupphituðu regnblautu eggjahrærunni sem hér var áður nefnd. 

En samt sem áður er hér verið að koma okkur, 200 manneskjum, yfir Atlantshafið, til fjarlægra landa, á nokkrum klst. og það fljúgandi... eins og að það skipti engu máli?!  Halló?!

En punkturinn er þessi.  Þrátt fyrir að hafa flogið með einu flugvél Icelandair sem ekki hefur enn fengið andlitslyftingu og nýja innréttingu, naut ég flugsins alla leið og kom mér svo í tengiflugið með Spanair.  Þar beið Airbus 320 flugvél, með svo þröngt á milli sæta að meira að segja ég og mínir annars ekkert svo sérstöku 182 sentimetrar, þurftu að krumpast í þessu þrönga og ómerkilega sæti og vonlaust nema að saga hak í sköflungana að geta rétt úr fótunum til að gera flugferðina bærilegri.  Og þrátt fyrir að vera búinn ferðatölvu gat ég ekki einu sinni komið henni fyrir til að horfa á eitthvað á leiðinni, enda var ekkert sýnt nema staðsetning vélarinnar alla leiðina suður.  Flugfreyjurnar komu loksins eftir um 2ja tíma flug með hálftóman veitingavagninn og áttu til eina tegund af samlokum og hlandvolgt kók og mig langaði eiginlega (en athugið... eiginlega) í gömlu þríupphituðu regnblautu ommelettuna frá Keflvíska veislueldhúsinu aftur.  En ég náði að dotta þetta af mér og uppskar bakverki og aðra fylgifiska fyrir stuðning minn við þetta einnar evru flugfélag suðursins.

Þegar ég kom aftur til Danmerkur síðar í vikunni, beið mín ekki aðeins dýrindis Lasagne og kaldur öl hjá elskulegri mágkonu minni og svila í kóngsins Köben, heldur flaug ég svo til baka með (núna einu af mínu uppáhaldsflugfélögum) Icelandair.  Félagi sem hefur tekið ábendingum farþega sinna með svo skírum hætti að búið er að henda út regnsveittu ommelettunni og baunasallatinu fyrir öllu nútímalegri skyndibita sem er umfram allt í boði fyrir þá sem vilja.  Sætin eru þægileg og svo býður félagið upp á afþreyingu um borð sem höfðar til allra farþega.  Menn geta keypt sér þann íburð sem þeir kjósa... líklega enda þeir á að selja tánudd um borð. 

Margir hafa bölvað því að nú þurfi að borga fyrir teppi, kodda mat og drykk, en hafa ber í huga að þetta eru allt hlutir sem menn hafa hingað til tekið með sér í flest ferðalög og geta það enn.  Fyrir hina sem geta ekki hugsað sér slíka meðhöndlun er hægt að kaupa sér næsta klassa fyrir ofan, fá passlega mikið dekur og betri sæti, nú eða skottast um á SagaClass og sjá heiminn með augum alvöru viðskiptajöfra.  En mestu skiptir að þetta er allt valkvæmt.  Það þýðir í raun að maður getur sjálfum sér um kennt finnist manni ekki nógu dekrað við sig.  Mestu máli skiptir að með Icelandair getur maður a.m.k. verið viss um að það versta er sko alveg nógu gott og rúmlega það.  Þið hin getið bara "öppgreidað"!

En nú er búið að endurnýja flotann, innréttingarnar, afþreyingarkerfið og búningana... en ég kemst ekki hjá því að hafa tekið eftir að menn hafa gleymt að "öppdeita" flugfreyjurnar.  Held að það sé ekki flugfreyja undir fimmtugu lengur í Icelandair vélunum (nema Ásta nágrannakona mín auðvitað).  Hvað veldur er víst kreppan og starfsaldurinn...

Conan O'Brien fékk til sín ágætis karakter um daginn sem heitir Louis CK.  Hann hefur svipaða sýn á nútímann og ég.  Horfið á þetta, allt svo rétt:

Góðar stundir fólk... í 30þús fetunum eða á jörðu niðri.

Flugmenn og freyjur...

Hvað er þetta með flugstjóra sem kynna sig? Ég er ekkert viss um að það hjálpi neitt að vita að Stefan Konráðsson sitji við stýrið... nú hvað þá að honum til aðstoðar sé Herbert Þráinsson flugmaður.  Þetta er vissulega voða virðulegt... en fyrir hvern er þetta gert?!  Svo kemur flugfreyjan í radíóið og tilkynnir hátíðlega að menn verði að fara í röð ef vélin brotlendir, blása í vestin o.s.frv. en byrjar þetta allt á að tilkynna að hún heiti Geirþrúður Sörensen og sé yfirflugfreyja um borð í ferðinni.  Jahá... það var nú gott að vita. 

Semsagt... það minnisstæðasta úr ferð minni til Köben í morgun var að nafngreindir voru þrír einstaklingar sem komu mér heilum yfir Atlantshafið.  Ég get ekki beðið eftir að fá að vita hverjir það verða hjá Spainair sem koma mér yfir til Barcelona eftir 40 mínútur!  Sendi ykkur skýrslu!

90kg múrinn rofinn (í rétta átt)

Jæja, sá 89,9kg á vigtinni góðu í WorldClass í morgun.  Það þýðir að 7,8 kg. eru horfin síðan 2. janúar s.l.  7.8 kg. eru slatti satt best að segja.  Það eru 10 lítrar af bensíni, sem er um klst. aukaflugtími á fisvélinni minni (fróðleikspunktur dagsins: Bensín er 25% eðlisléttara en vatn). 

Á þyngdarþróunarritinu hér til hliðar má glögglega sjá hve fljótt það hefur áhrif að breyta einungis mataræðinu og hreyfa sig daglega.  Ég ætla ekki að halda einhvern klappfyrirlestur um þetta og trúið mér að mér finnst ennþá bölvanlegt að sleppa stöku sælgætisstykki hér og þar, minnka bjór- og gosdrykkju, en árangurinn lætur ekki á sér standa.  Og ég ætla heldur ekki að segja að mér líði eins og nýslegnum túskildingi (hvernig sem þeim líður annars almennt) en mér líður a.m.k. ekki verr en fyrir átakið og líklega er ég að gera líkamanum gott með þessu öllu saman og þ.a.l. er markmiðinu náð.  Reyndar er markmiðið að ná niður fyrir 80 kg. á 3 mánuðum (rúmlega 1 búinn), og því er besta mál að auka pressuna aðeins með því að tilkynna það hér. 

Jæja... ég er farinn að hljóma eins og Jónína Ben með rasskolsboðskapinn sinn... farinn að vinna!

Mánuður liðinn og ég kominn á Mótel Venus (en búinn að klífa Everest)...

Já, eins og hægt er að fylgjast með hér á síðunni er undirritaður í aðhaldsaðgerðum eins og ríkisstjórnin.  Þetta þýðir auðvitað óhjákvæmilegur niðurskurður og árangurinn virðist ekki láta á sér standa (eins og er).  Janúar byrjaði með sundferðum á hverjum morgni virka daga en svo keyptum við hjónin okkur líkamsræktarkort í WorldClass um miðjan mánuðinn.  6 sinnum í viku og ekkert slegið af (ennþá). 

Og þar sem ég hef haldið úti nákvæmum skráningum og tölfræði get ég sagt ykkur að á þessum tíma er ég búinn að synda og hlaupa sem nemur vegalengdinni frá Reykjavík inn í Borgarfjörð, eða um 70km og reiknast mér til að það sé ca. við Mótel Venus, sem stendur sunnan megin við fjörðinn áður en farið er yfir hann.  Að auki reiknar þessi maskína sem ég púla á á hverjum degi hækkun eða klif.  Skv. henni hef ég nú þegar klifið Everesttind einu sinni og er kominn langleiðina upp aftur.  Sherpar hvað!

En það sem mestu máli skiptir er að ég er frískur og 6kg léttari, á einum mánuði.

16 skoðanir Jóhönnu...

Horfði á Kastljós á mánudagskvöldið og fannst hún nýorðnir forsætisráðherrann okkar Jóhanna vera farin að segja "skoðanir" sínar fulloft á 10 mínútum.  Ákvað því að taka saman það helsta úr viðtalinu og þetta varð niðurstaðan:

 

Ég er ansi hræddur um að margt verði skoðað en fátt verði gert næstu 80 dagana.  Því miður.

Hvað færa kosningar okkur?

Er það bara ég sem er hræddur um hvað getur gerst ef VG komast til valda í þessu landi?  Þótt ég telji möguleikann afar fjarlægan, þá er hann til staðar og það tel ég að skyldi varast.  Ég er ekki sáttur við ástandið í landinu en geri mér fyllilega grein fyrir að hér er um ástand að ræða sem erfitt er að eiga við.  Allir verða fyrir barðinu á því á einhvern hátt og fjöldi fjölskylda fer líklega í gjaldþrot og það sama gildir um fyrirtæki hér á landi.  En hvað er til ráðs?

Í gær horfði ég á Kastljósið og fylltist skelfingarhrolli þegar Steingrímur J. Sigfússon staðfesti grun minn; að þeir myndu hafna IMF láninu og skila peningalánum þeim sem nágrannaþjóðir okkar veittu okkur ef þeir kæmust til valda.  Mér er slétt sama hvort menn hafi mismunandi skoðanir á því hvort eigi að borga Icesave skuldina við UK og Holland, en ég get ekki horft þegjandi á fólk mótmæla sitjandi ríkisstjórn ef þetta er það sem við eigum von á í staðinn.  Skilja menn yfir höfuð hvað þetta getur þýtt?  Og Steingrímur heldur að Norðmenn taki okkur fagnandi!  Þeir hafa þegar gert það ljóst að þeir ætla ekki að bjarga okkur sérstaklega.  Það eru minnihlutaflokkarnir í Noregi sem hafa sagt það, en það bara dugar ekki ... sorrý!

Og hver er hin leiðin?  Framsókn, Samfylking og VG ?  Já, af því að það hefur gengið svo vel að fá þetta fólk til að samræma aðgerðir sínar og stefnumál. 

Í mínum huga er staðan einföld:  Hér er stjórn við lýði sem er (jafnvel þótt þrætt sé fyrir) að takast á við vandann.  Hún þarf að henda út ákveðnum aðilum úr ákveðnum stofnunum til að friða mannskapinn að einhverju leiti en umfram allt að koma með fleiri úrlausnir til handa fjölskyldunum í landinu.  Kosningar eru óumflýjanlegar en spurningin er helst hvaða tímasetning hentar best.  Þar tel ég að mikilvægast sé að þau stjórnmálaöfl sem ætla að bjóða sig fram séu búin að kynna sig og sína stefnu og umfram allt, leggja á borð þann mannskap sem kemur til með að bjóða sig fram.  Hvað ætla menn að gera ef framboðið verður Hörður Torfa, Kolfinna Baldvinsdóttir, Davíð Oddsson, Magnús Þór, Styrmir vörubílsstjóri og já, Ástþór Magnússon?  Erum við virkilega betur sett þannig?

Verst þykir mér þó að hugsa til þess fólks sem heldur að það komi til með að bjarga lánum, efnahag og gengi á undraskjótum tíma ef kemur til kosninga.  Það fólk er því miður að mótmæla í ákveðnu tilgangsleysi því reikingsdæmið er einfalt.  Ríkið á bara ákv. mikla peninga og skuldar ákv. mikla peninga.  Það jafnvægi er erfitt að sveigja.  Og eins og Steingrímur kom inn á mun atvinnuleysistryggingasjóður ekki einu sinni hafa bolmagn til að borga út eftir hálft ár eða svo.  Og á meðan stefna VG er skýr að hér eigi ekki að byggja stóriðju, þá get ég ekki séð hvernig þeir ætla að tryggja atvinnu þeim sem nú eru án hennar.

Ég legg til að menn leggi niður vopnin og fái stjórnmálaöflin til að sameinast um að þessi atriði fái að komast í dagsljósið áður en að hér verður stjórnarkreppa og óstarfhæft Alþingi.  Slíkt er engum til bóta.

Að lokum vil ég benda á að lögreglumenn fara margir hverjir heim til sín eftir erfiða vakt og þurfa að borga af myntkörfulánunum sínum eins og hinir.  Ég fyrirlít alla þá sem láta heift sína og reiði bitna á þessum starfsmönnum ríkisins.  Ofbeldi er aldrei lausnin!

Arnar minn!

Faðir minn sendi inn lag í Eurovision sem fer fram þessa og næstu helgar.  Það er svosum ekki frásögum færandi en í morgun byrjuðu nákomnir ættingjar að hringja í mig og hughreysta af einhverjum ógefnum ástæðum.  Hið rétta kom svo í ljós þegar faðir minn hringdi loksins og spurði mig hvort ég hefði lesið dóminn um lagið hans í Mogganum í dag.  Nei, sagði ég, enda búinn að segja upp áskriftinni í kreppunni og fékk því að heyra hana "live" frá kallinum sjálfum.  Og þetta var ekki beint það sem hann vildi heyra á keppnisdaginn, en hann lét sem þetta hefði ekki nokkur áhrif á sig og bar sig vel.  Ég sagði honum að hafa ekki nokkrar áhyggjur, því ég mæti sjónvarpsáhorfendur svo að þeir færu ekki að láta einhvern Arnar á Mogganum kjósa fyrir sig og að líklega væru það ófá ár síðan undirritaður hefði lesið plötudóm sem þennan síðast.  Ég dæmi músikina frá því sem ég heyri... ekki Arnar. 

Í kvöld fórum við svo feðginin, ég og Viktoría ásamt Sirrý vinkonu hennar í sjónvarpssal til að hvetja áfram kallinn og fylgifiska hans, og auðvitað Edgar Smára sem kom laginu glæsilega á framfæri og ætlaður rembingur Arnars hefur víst skilað sér betur en ómerkileg greinarskrif hans í Mogganum.  Það verður samt að láta úrslit kvöldsins segja dóm hlustenda, og svo virðist vera sem Arnar hafi lélegra tóneyra en meirihlutinn.  Spurningin er að þessu sinni hvort gagnrýnandi sem hefur svona rækilega rangt fyrir sér, þótt hann hafi að sjálfsögðu rétt á sinni skoðun, eigi erindi sem gagnrýnandi fyrir hönd allra lesenda Morgunblaðsins, eða hafi yfir höfuð eitthvert vit á tónlist.  Mér er bara spurn.

En engu að síður skemmtum við okkur öll vel í sjónvarpssal, vel var tekið á móti gestum og góð stemning var meðal fólks allan tímann.  Dóttir mín hafði vissulega mesta skemmtun af þessu öllu saman, fékk að fara á sviðið, mynd með Ragnhildi og Evu Maríu, og svo mætti lengi telja.  En mestu skiptir að lag karlsins komst áfram og spennandi að sjá hvernig næstu kvöld þróast fyrir úrslitakeppnina.

Ég er dótakall...

Já, ég á flest sem mig langar í, ég fæ mér flest sem mig langar að prófa, en þetta hérna er dæmi um hvað ég hefði gert, hefði ég aðstöðuna til þess:

Þetta kallar maður að hámarka arðsemi fjárfestingar fyrirtækisins!

Ást og hatur aðhaldsaðgerða...

Jæja, lítið að frétta úr útrýmingarbúðunum annað en að nú er þessi sveiflukennda þróun að "kikka inn".  Eins og ég sagði, þá byrja ég alltaf að þyngjast og svo léttist ég í framhaldinu.  Þar sem ég nenni ekki að blogga um þetta ætla að ég að vísa á þessa síðu þar sem heilsudagbókin verður uppfærð ásamt metratölu sunds og hver veit nema að ég bæti inn einhverri óþarfa tölfræði í kjölfarið.  Engu að síður er hægt að sjá þyngdarþróunina mjög greinilega (allt mælt á sama  stað). 

Hér er skjalið: http://spreadsheets.google.com/ccc?key=pMbbZZZQPvlPnGvjniXuDBA

Hitt sem ég vildi ræða eru þessir árans skokkarar.  Ég er núna í þrígang á jafn mörgun dögum næstum búinn að aka niður eitthvað spandexklætt himpigimpi sem getur ekki, frekar en aðrir skokkarar, notað gangstéttir og hlaupabrautir sem liggja um alla borg.  Hvað er það?!  Það er eitt að klæða sig í smágerð nylonundirföt, setja á sig svona vatsnsbrúsabyssubelti, neongula loftpúðaskó og vaða svo út meðal almennings, en að bjóða ökumönnum borgarinnar að þurfa að þræða gangstéttarkanta til að komast leiðar sinnar er allt annað!  Hafa þessir menn ekki heyrt talað um hlaupabretti (sé þetta undirlag svona afskaplega ójafnt) ?!

Þetta er kannski landlægur fjandi í flestum íþróttagreinum... sitt sýnist hverjum.  Ég veit ekki betur en að það hafi nýlega að það þurfti að stöðva slagsmál tveggja sundmanna í Vesturbæjarlauginni, en sökum tímabundinnar lokunar Seltjarnarneslaugar, höfðu heimamenn þar gert sér ferð í Vesturbæinn.  Reglan í Seltjarnarneslauginn er nefnilega að þar synda menn fram og til baka (eftir eigin línu), en í Vesturbænum synda menn í hringi (þ.e.a.s. fram með hægri brún brautar og til baka eftir þeirri vinstri).  Þetta endaði því auðvitað með að Seltirningur synti beint í fangið á Vesturbæingi, og þau faðmlög urðu ekki ástríðukennd.

Já, hún er merkileg pólitíkin! Allavega finnst mér þetta miklu merkilegri pólitík en að Guðmundur Steingrímsson skuli vera genginn í Framsókn. Hverjum í veröldinni er ekki sama um hvar sá maður er staddur í pólitík?!