Jólakveðja 2008

Jæja bloggvinir, langur tími enginn sjór.  Við hjónin sendum út jólakveðju í stað jólakorta þetta árið en fyrir þá sem ekki voru á póstlistanum okkar, þá læt ég hana fylgja hér:

Árið 2008 í máli og myndum hjá fjölskyldunni Einarsnesi 56a.

Það má segja að árið 2008 hafi verið með þeim viðburðarríkustu hjá okkur fjölskyldunni þrátt fyrir að við höfum ekki aukið við barnakvótann, keypt okkur Range Rover, einkaþotu né þyrlu.  Né heldur klifum við fjallstinda, hlupum heilt maraþon né kepptum í þríþraut.

En að ala upp tvo skæruliða, verandi einn og kvæntur öðrum, er þríþraut út af fyrir sig.  Maður hleypur á eftir börnunum, hjólar í vandamálin og svo verður maður með einhverju móti að synda í gegnum straum hindrana og tækifæra eftir því sem við á hverju sinni.  Við hjónin leyfðum okkur því að taka pásu frá þríþrautinni í febrúar þegar við skelltum okkur á skíði í Austurríki og nutum þess að anda að okkur fjallaloftinu og létum dekra við okkur þess á milli.  Hér ber að taka fram að heimilisfaðirinn og eiginmaðurinn, hafði reynt látlaust frá kynnum okkar hjónanna að fá hana í skíðaferð, en allt kom fyrir ekki.  Alltaf var stefnan tekin á sólarströnd, með sand í öllum krikum, lesandi sömu myndamatseðlana, og eyðandi ógrynni fjár í að kaupa vindsængur, skóflur, fötur og annað sem fylgir þessum merkilega strandbúskap.  Það er skemmst frá því að segja, að nú eru Portúgal og Spánn staðsett í miðausturlöndum fjær fyrir Evu og skíðafrí er nú það eina sem heldur lifandi von í henni um að krónan jafni sig áður en snjórinn hverfur úr fjöllunum í Salz.  Þegar hér er við sögu komið, er fyrsti stórsigur ársins unninn og staðan orðin 1-0 fyrir Frosta.

Við komum að þessari stigagjöf síðar en það tengist þeim áfanga sem lauk í apríl þegar að Frosti lauk flugprófi á fisflugvél, en hann hafði stefnt lengi að þeim áfanga, reyndar látið sig dreyma um að læra flug í yfir 10 ár.  Þar sem Eva er líklega ein sú flughræddasta manneskja sem þekkist, mega lesendur gera sér í hugarlund hvað hún var ánægð með farþegaréttindi bóndans en það var nokkuð ljóst að það myndi líða einhver tími að hún settist inn í slíka vítisvél og tæki á loft... þ.e.a.s. með Kaftein Heimisson undir stýri.  Meira um það síðar.

Það væri líklega einfalt mál ef það dygði okkur hjónunum að fara utan einu sinni á ári ef við Íslendingar værum ekki svona fjári internasjónal og að helmingur fjölskyldu okkar byggi ekki utan landsteinanna.  Þetta kallaði því á fleiri ferðir utan og þrátt fyrir að jörð skylfi á Íslandi skruppu þær mæðgurnar, Eva og Stína, ásamt Mumma eldri og Þórsteini, til Einars og Katarinu í Vín og áttu þar frábærar stundir með þeim hjónum og nutu góða veðursins og hagstæðs gengis evrunnar, eherm...

Það var svo hápunktur ársins þegar við fjölskyldan brugðum landi undir fót og fórum í Skandinavíureisu og gistum í sumarhúsi í Svíþjóð í glampandi sól og sumaryl í mánaðarfríi.  Þar heimsóttum við Siggu og Davíð í Malmö og fengum að berja augum nýfæddan glæsilegan fjölskyldumeðlim, Bjarka Reyni, þeirra Rakelar og Badda í Danmörku.  Legoland, Tívolí, dýragarðar og sólstrandir gerðu þessa ferð ógleymanlega.  Ekki skemmdu fyrir heimsóknir fjölskyldu, ættingja og vina.

Lífið gekk að öðru leiti sinn vanagang þetta sumarið eins og áður.  Við ferðuðumst um landið með fellihýsið og nutum okkar í sumarbústaðnum þess á milli.  Frosti líklega meira úr lofti og Eva og börnin á jörðu niðri.  Ekki var það til að skemma fyrir sumrinu í Einarsnesinu að nýi pallurinn var tekinn í notkun og þrátt fyrir rysjótta tíð voru öll möguleg tækifæri notuð til að njóta ímyndaðrar veðurblíðu og hálf broslegt að horfa á krakkana skottast um á sundfötunum í garðinum í 8 gráðum og hálfskýjuðu.

Það er af börnunum að segja að Viktoría unir sér vel í skólanum, stundar skátastarf af krafti, er KR-ingur í fótbolta (eins og sönnum vesturbæingum sæmir) og syngur með barnakór Neskirkju auk þess að æfa jassballett og golf. Ekki tóm dagskráin hjá þeirri skottu.  Þessi eldmóður hefur svo fært okkur fjölskyldunni ófáar ánægjustundirnar og þar ber kannski helst að nefna Pæjumót á Siglufirði í sumar, jassballetsýningar og ófáa kirkjutónleikana.  Mummi okkar er að nálgast fjórða árið og er hinn allra sprækasti, búinn að gata á sér hausinn nokkrum sinnum, klára úr lyfjaglasi og skila því aftur á bráðamóttökunni, semsagt; eins og pabbinn á þessum aldri, í einu og öllu.

Stórsigur 2 var svo unninn í lok sumars þegar Eva tók þá undarlegu ákvörðun að fljúga með bóndanum á fisflugvélinni.  Þessi flugferð breytti áráttu eiginmannsins í fjölskyldusport og nú hafa Eva og Viktoría báðar fengið bráðabirgðaskírteini til fisflugs (sem farþegar að sjálfsögðu) og vilja ólmar halda áfram.

Það kom því lítið á óvart eftir þetta viðburðaríka ár að sjá heilt bankakerfi hrynja og heimskreppu skella á, enda hver hefði átt von á þessum sigrum sem á þessu ári voru unnir.  Megi næstu ár færa okkur aðra og enn frekari (sigra þ.e.a.s.).

Við fjölskyldan óskum ykkur gleðilegrar hátíðar og farsældar á komandi árum.  Við vonum að komandi ár megi verða jafn viðburðarrík og að samverustundir verði ennþá fleiri á þeim komandi sem fyrr. 

Kær jólakveðja frá fjölskyldunni í Einarsnesi 56a.

Þessu fylgdu svo myndir sem ég reyni að setja inn síðar.  Lifið heil.