Hvenær er nóg nóg?

Mér varð hugsað til þess fyrir skömmu hvað heimurinn var einfaldur þegar maður var yngri.  Þá var ekkert stress.  Maður fór bara út þegar morgunverðurinn hafði runnið ljúflega niður (eldaður og framreiddur af mömmu á hóteil Heima) og svo kom maður bara heim þegar sú gamla hafði öskrað úr sér lungu og vélinda að það væri komið að kvöldverði.  Þá fannst manni líka fyndið að hlusta á Strumpaplötu Ladda og skipta út strumpi fyrir prump.  Ótrúlega var maður nægjusamur.

Og svo lifir maður á tækniöld framfaranna... og stressins .  Maður þarf að vera í sambandi allsstaðar... nánast í jarðarförum og kistulagningum.  Maður þarf náttúrulega að eiga bíl, helst tvo, og svo allskonar fullorðinsdót, fjórhjól, vélsleða og flugvél auðvitað. Svo er það iPod, Sodastream, ígildi kaffihúss (sem malar baunirnar og sýður vatnið)... já jafnvel þótt maður drekki ekki einu sinni kaffi.  Fágaður húmor verður aðeins sóttur í leikhús eða á háupplausnar mynddiskum og maður fer ekki út að skemmta sér nema að kaupa drykki og veitingar sem verðlagðar eru á svipaðan hátt og gullstangir Seðlabankans.  Helgarnar eru svo kærkomnar til að slappa af... þ.e.a.s. að halda úti stöðugri dagskrá fyrir fjölskylduna, sinna eigin áhugmálum og þeirra, stunda félagslífið af krafti og heimsækja vini og kunningja.  Dauðreyttur á sunnudegi og hreinlega feginn að komast í vinnurútínuna (hún klikkar þó ekkert).  Þessu svolgrar maður svo í sig ásamt hæfilegum skammti af höfuðverkjapillum og blóðþrýstingslyfjum.

Og svo beið maður með eftirvæntingu að verða fullorðin?! Er ekki tilveran dásamleg?

Atvinna eða sport?

Ég lærði þá ágætu lexíu af köfunarkennara mínum á Kýpur í stúdentsferð minni að maður skyldi njóta áhugamála sinna.  Hann hafði nefnilega verið svo heltekinn af köfunarbakteríunni að hann mátti ekki sjá morgundögg án þess að vilja "stökkva út í".  Hann viðurkenndi fyrir mér á síðari hluta námskeiðsins að hann hefði uppgötvað að þetta væri nánast orðin fíkn þegar hann lenti í atviki í bíltúr með kærustu sinni.  Þá hafði hann verið að aka eftir fallegum sveitavegi og fylgst með þessari líka tæru og fallegu á meðfram veginum þegar hann stöðvaði bílinn og sagði kærustunni að hann væri að fara að pissa.  Hann opnaði skottið og var hálfnaður að hátta sig þegar hann ákvað að taka á vandamálinu .  Nokkru síðar á ferðalagi á Kýpur (í köfun náttúrulega) fékk þessi ágæti maður (Jonas Vesterberg) óvænt atvinnutilboð sem köfunarkennari á Kýpur.  Hann þurfti ekki að hugsa sig tvisvar um.  Að fá að vinna við uppáhalds áhugamálið?!  Ekki spurning! 

Þessi Jonas sagði svo með trega að fyrsta daginn sem hann mætti í vinnuna breyttist hún sorglega úr því að vera áhugamál í að verða vinna.  Hann uppgötvaði fljótlega að nú væri hann jú með vinnu en ekkert væri áhugamálið. 

Röð atvika varð til þess að ég varð ekki atvinnuflugmaður.  Líklega var stærsti áhrifaþátturinn konan mín, ekki það að hún hefði dregið úr mér.  Líklega hætti maður bara að hugsa um flugtök og hvað þá lendingar þegar maður var þegar í kominn í sjöunda himinn.  Ég hafði meira að segja verið í bréfaskrifum við norska flugherinn en þar gat maður lært atvinnuflugmanninn með því að skuldbinda sig til 2ja ára herþjónustu.  Já, nei ég hafði víst öðrum hnöppum að hneppa.

Annars er ég feginn.  Hvorki varð ég atvinnukafari né atvinnuflugmaður.   Þannig á ég þessi áhugamál bæði og þakka vini mínum Vesterberg fyrir að hafa minnt mig á þetta.  Enda held ég að það geti hreinlega ekki verið jafn gaman í vinnunni eins og áhugamálinu (þótt ég hafi ofboðslega gaman af því sem ég er að gera... enda erfitt að hafa farsímahugbúnaðargerð sem áhugamál). 

Þessu með atvinnuflugið lýsir Monty Python hópurinn a.m.k. ógleymanlega hér fyrir neðan:

Áfram um flugvöllinn...

Gísli Marteinn bloggar í dag um að meirihlutinn sé næstum allur fastur á þeirri skoðun að flugvöllurinn skuli víkja fyrir byggð og virðist ætla að halda fyrir eyru og augu og neita að hlusta á málefnalegar röksemdafærslur fyrir því hvers vegna völlurinn skuli verða áfram í borginni.  Þar áréttar hann að meirihlutinn sé þessarar skoðunar og ég verð persónulega að segja að pólitískara "harakiri" finnst líklega ekki, og þótt víða væri leitað.  Það virðist sem svo að núverandi meirihluti ætli hreinlega að fremja þetta sjálfsmorð án þess að hugsa út í afleiðingarnar.  Það er ljóst að rúmlega 60% borgarbúa vilja völlin áfram þar sem hann er og mun fleiri landsbyggðarbúar (yfir 80%) eru þessum 60% sammála. 

Því spyr ég hvort það verði stefna þeirra að gera kannanir hér eftir og ganga þvert á niðurstöður þeirra?  Og ég sem á að heita helblár sjálfstæðismaður?!  Fleiri og fleiri sjálfstæðismenn hóta því nú að hætta að styðja borgarstjórnarflokkinn og þessu fólki virðist vera nákvæmlega sama.  Merkilegt nokk! Verði fast staðið við þessi ummæli mun ég (og vitandi af mun fleirum) kjósta eitthvað annað (erfitt val þó) í næstu borgarstjórnarkosningum.

Ég legg hér með til að Geir Haarde taki við taumunum og lögfesti þennan völl í Vatnsmýri fyrir hagsmuni landsmanna en ekki óhæfra borgarfulltrúa, hvort sem er vinstri, hægri, snar eða klikk.

Staða borgarinnar...

Það er ekki spes ástandið í miðborginni hvað verslun og viðskipti snertir nema þá kannski helst þegar líður að jólum.  Annars finnst mér verslun hafa eflst sumsstaðar á Laugaveginum en betur má ef duga skal.  En ég þekki það að vinna í miðbænum og þekki það að þurfa að finna bílastæði og þar held ég að vandamálið sé fyrst, fremst og síðast.  Árvökulir embættismenn Bílastæðasjóðs ganga nú í hjörðum um götur bæjarins og ég sver það að það líða ekki mikið meira en 5 mínútur frá því að maður leggur þar til einhver bláklæddur froðufellandi bílastæðaböðull kemur askvaðandi með kvittanaheftið á lofti. Jafnvel svo snöggt að hægfara fólk nær ekki einu sinni að ná í miða í miðavélina á bílastæðinu hér fyrir utan vinnuna hjá mér.  Held að meðfylgjandi mynd sem ég náði fyrir allnokkru síðan útskýri ástandið hvað snertir bæði verslunina í miðbænum og fjölda bílastæðavarða.

Myndband augnabliksins...

Stórskemmtilegt augnablik úr Næturvaktinni...

Vilji meirihluta kjósenda!

Það hlýtur að vera öllum ljóst að meirihluti hvort sem er þjóðar og/eða borgar vilja flugvöllinn áfram í Vatnsmýrinni.  Ég held að ég geti sagt með góðri samvisku að allar kannanir sem náð hafa út fyrir höfuðborgarsvæðið hafi kosið völlinn áfram með miklum meirihluta og sama má segja um síðustu könnun meðal borgarbúa.  Og sú könnun var meira að segja framkvæmd á flugdegi Reykjavíkurflugvallar!  Þegar yfir 10.000 gestir voru á Reykjavíkurflugvelli að horfa á flugsýningu og njóta staðsetningar vallarins.  "Nice try" en gekk því miður ekki upp!

Margir hafa haft orð á því að flugvöllurinn eigi bara að vera í Keflavík.  Það sé ekkert langt í burtu og að þar sé sjúkrahús og öll þjónusta.  Aðeins er hægt að hafa þessar skoðanir að illa ígrunduðu máli.  Þeir sem kynnt hafa sér málið ítarlega komast að því að flugvöllurinn er í fyrsta lagi ekki alltaf (og alls ekki alltaf) fær flugvélum, svo ekki sé talað um minni sjúkraflugvélar (annað gildir um stórar og þungar farþegavélar), enda hafa fjölmargar flugvélar viðkomu hér í Reykjavík þegar Keflavíkurflugvöllur lokar vegna veðurs.  Í öðru lagi er sjúkrahúsið í Keflavík ekki nánda nærri því eins fullkomið og Landspítalinn og því erfitt að bera saman þessa tvo kosti.  Vilja menn flytja hátæknisjúkrahúsið til Keflavíkur?  

Og ekki er það sjaldgæfara að heyra að aðrar þjóðir séu með flugvelli sína langt frá höfuðborginni.  En athugaðu lesandi góður að þar erum við að tala um alþjóðaflugvelli, millilandavelli!  Það má vera að fæstir séu með hann í sjálfri miðborginni (þrátt fyrir að eiginlegur miðpunktur Reykjavíkur sé í raun í fossvoginum núna), en það er deginum ljósara að Keflavík er staðsettur lengst frá höfuðborg en allar okkar nágranna og samanburðarþjóðir.  Þetta sýnir mynd Matthíasar Sveinbjörnssonar mjög glögglega og læt ég hana fylgja með hér lesendum til glöggvunar.  Flestar þjóðirnar hafa yfir að ráða flugvöllum innan borgarmarka hvort sem er í fullri eða takmarkaðri þjónustu til innanlandsflugs og/eða sjúkraflugs.

En sérfræðingar almúgans hafa fundið út að lest milli Reykjavíkur og Keflavíkur muni leysa vandamálið!  Já, og á Íslandi þar sem allir keppast við að nota almenningssamgöngur umfram einkabílinn!  Vita þessir sérfræðingar hvað lestarsamgöngur við Gardermoenflugvöll í Noregi (Osló-Gardermoen) kostuðu og kosta reyndar enn þann dag í dag?  Osló-Gardermoen lestin kostaði yfir 150 milljarða króna (á gamla genginu) og er rekin með 1,5 milljarða kr. tapi á ári hverju. Samt er þar þegar til staðar öll þjónusta við lestarsamgöngur á borð við stöðvar, þekkingu, starfsmenn, stjórnstöðvar, viðgerðarbúnað og teymi, o.s.frv. Úr hvaða rassvasa ætla borgarbúar að sækja þessa peninga og hvar á slík lest að stöðva ef ekki í Mjódd, sem myndi þá þegar lengja ferð hvers borgarbúa og akstur um rúmlega það sem þeir þurfa í dag?

Og hættan á flugslysi er jafnan nefnd í umræðu sem þessari en skoði menn aðflugsstefnur í loftmynd og þær flughæðir sem hafðar eru komast menn fljótt að því að lítil sem engin hætta er á ferð.  Ég býst við að fleiri dauðsföll verði af öðrum orsökum á þessu svæði verði því breytt í byggð en ella.  Það sannar tölfræðin. 

Og sé þetta svæði svona verðmætt, afhverju hefur þá engum hugnast að fylla tjörnina og byggja á henni?  Heilmikið svæði á besta stað og myndi geta náð út að höfuðstöðvum Íslenskrar erfðargreiningar.  Og Öskjuhlíðin?  Reyndar hefur fyrrverandi meirihluti séð til þess að hlíðin fari fljótlega undir byggð (en af nægu er að taka).

Og hvers er ákvörðunin?  Í fyrsta lagi á ríkið um helming þess lands sem flugvöllurinn stendur á (ásamt flestum byggingum og mannvirkjum sem á honum stendur).  Í öðru lagi þjónar þessi völlur öllu landinu og að auki er flest stjórnsýslan staðsett hér í borginni.  Eitthvað myndu menn segja ef Sandgerðisbúar myndu nú allt í einu kjósa Keflavíkurflugvöll út af borðinu og opna verslunarmiðstöð á svæðinu þar sem það þjónaði þeirra hagsmunum betur en völlurinn?  Er í lagi með fólk?

Það er þó ljóst að það má breyta vallarstæðinu og stytta brautir án teljandi vandamála en þó verður að hugsa með öryggi flugfarþega í huga.  Vindur er fluginu mikilvægur og krossbraut er öruggasta leiðin.  Hér er mikilvægt að meta hagsmuni fólksins í heild umfram buddu borgarinnar!

VG í Skagafirði mótmælir flutningi Reykjavíkurflugvallar

"Hey, ég þarf að pissa!"

... sagði sonur minn núna rétt í þessu um leið og hann stakk búknum út um útidyrarifuna og pissaði á mottuna fyrir framan hana.  Eins gott aðmaður keypti ekki þessa sem á stendur "Drottin blessi heimilið"!

Bjór eða kók

Það hlaut að koma að því að bjór yrði ódýr á Íslandi.  Vissuð þið að 1/2 líter af Coke í 10-11 Austurstræti kostar 195 kr. en 1/2 líter af Lager (bjór) í Vínbúðinni nokkrum metrum frá kostar 182 kr.  Þetta er náttúrulega ekki heilbrigt en yfirleitt kaupi ég svona flöskur í Bónus á vel undir 100 kr.  Ég veit ekki hvað réttlætir svona verðlagningu en ég get fullyrt að nú sé tími "Kaupmannsins á horninu" kominn á ný því ég get ekki ímyndað mér annað en að honum yrði tekið fagnandi ef hann byði þó ekki væri nema sama verð og þessir glæpamenn.

Hitt sem ég verð að spyrja um;  Hvað er þetta með Ísland og blæjubíla?  Sá tvo í morgun á leiðinni í vinnuna í 11°C hita með galopna blæjuna í dúnúlpu.  Ég er farinn að hallast að því að það verði fljótlega hægt að opna svona strandverslun í Lækjargötunni, svona spænska með vindsængum og sandölum.  Menn sætu svo í fjörunni við Ægissíðuna í flotvinnugöllum og mokuðu svartan sand innan um skólpið, í sandölunum... svona bara fyrir lúkkið. 

Helgarferð og flugveiki

Helgin síðasta var hin skemmtilegasta en við fjölskyldan skruppum austur fyrir Kirkjubæjarklaustur, nánar tiltekið 25 km austar, ásamt hjúkkuklúbb Evu að Maríubakka þar sem Auja vinkona Evu og Bjarki maður hennar búa á sveitabæ.  Tilefnið var það sama og flestir saumaklúbbar og uppákomur þessa hóps ganga út á; koma saman, hafa gaman, skála... og uppskera svo bara eftir því sem niður var sett.  Og niður var jú sett... og upp var jú skorið.

En áður en ég útskýri það mikið frekar er gaman að segja frá staðarháttum, en Maríubakki stendur eins og áður segir um 25km austur af Klaustri og stendur á 1.400 hektara jörð sem nær að ég held frá fjallgarði niður að sjó og langt í vestur (og þá líklega jafnlangt í austur, þ.e.a.s. frá vestri... ehemm ).  Þrátt fyrir þungskýjað og ómerkilegt veður lét Hvannadalshnjúkur sjá í sig af og til með stórfenglegum sólstöfum að ofan, okkur til aðdáunar.  Það er nokkuð klárt mál að þangað verðum við að koma aftur í betra veðri.  Bjarki, eiginmaður Auju, er semsagt orðinn hálfgerður bóndi (að eigin sögn) en ræður þarna yfir allskonar tólum og tækjum og ræktar gulrófur í bland við búskapinn.  Þetta auðvitað gerir að verkum að Mummi og Viktoría fengu að sjá heimalninga drekka úr pela, hræða líftóruna úr einhverjum aumingja hænum (sem höfðu þegar lent í öðrum heimilishundinum) og hlæja hrein ósköp af "kindakúk" sem lá á víð og dreif um sveitina.  Ég held hreinlega að börn fái að sjá of lítið af sveitinni þegar þau alast upp í borg og það hugsa ég að sé engum hollt.  Ég nefnilega var svo heppinn að pabbi hafði lúmskt gaman af sveitinni og við áttum frændfólk á bæjum hingað og þangað.  Því fékk ég reglulega að sjá þegar beljum var sleppt út að vori og ekki skemmdi fyrir að ég átti frænku fyrir norðan þar sem ég sótti sumarbúðir og þar fékk ég að kynnast hestum og sveitinni eins og þau hjónin þekktu hana.  Hæfilega góð blanda úr báðum áttum; kristilegt uppeldi á Ástjörn og svo sleppt til Tryggva á Hóli sem reykti eins og strompur og blótaði meira en harðasti togarasjómaður.

Á laugardeginum byrjaði dagskráin á göngutúr um sveitina og þvínæst var jafntefli við dani fagnað ógurlega.  Þvínæst var svo farið í sund á Klaustri á meðan hjúkkurnar fengu að skoða Heilsugæsluna á svæðinu.  Því miður fengum við karlarnir ekki að skoða... ó þú ósanngjarna veröld!   Að loknu sundi og ómældri ánægju sonar míns af hárþvotti dagsins, fórum við til baka og hófum að undirbúa grillveislu kvöldsins sem endaði vissulega í fortjaldspartíi og tilheyrandi óstöðugum en áhrifamiklum danssporum hjúkkanna.

Á sunnudagsmorguninn var ákveðið af hinu æðra að ég skyldi vera píslarvottur dagsins og þar með taka á mig hausverk fyrir allar hörmungar alheimsins síðustu 10.000 árin.  Og allt þetta fyrir 10-12 bjóra!  Tel a.m.k. sanngjarnt að ég fái einhvern platta hið efra fyrir þetta... get ekki ímyndað mér að Jing og Jang eða hvað þetta jafnvægisdót heitir hafi verið í miklu jafnvægi þennan daginn.  Svo fær maður sér pillu og allt er í himnalagi eftir 30 mínútur eða svo.  It's so good to be back... alive.

Já og svo að lokum.  Flugvélin mín er veik.  Upp komst um veikindin þegar Steini Tótu, flugvirkinn minn, var að vinna í vélinni.  Svo virðist sem að kveikjukerfi vélarinnar sé ekki við fulla heilsu (það er svosem ekki mitt heldur) og til að laga það þarf líklega að kaupa varahluti fyrir einhverja tíuþúsundkalla.  Venjulegt viðhald skráist það víst og ekkert annað en að ganga í málið.   Af þessu leiðri að mannfólkið er semsagt eins og flugvélar:  Þegar hættir að neista þá þarf víst viðhald.  Á meðan er fólki óhætt að tala við mig þar sem ég er ekki vís til þess að bjóða viðkomandi í flugferð.

Annars er allt gott að frétta af öllum hér í Einarsnesinu.  Eitthvað hústökufólk við hliðina á okkur (sem fékk lánað húsið og býr í New York) hefur verið með stanslausar samkomur í húsinu og bílastæðin alltaf full eins og að það sé verið að ferma eða gifta.  Ekki bætir úr skák að hjallurinn fyrir framan okkur er nú stútfullur af einhverjum gargandi spánverjum sem eru hérna í einhverjum sjálfboðaliðastörfum fyrir húseigandann.  Ég á því von á einhverjum uppákomum næstu daga, byrjaði eiginlega í nótt um kl. 2 þegar þeir ákváðu að prófa trampólínið með tilheyrandi látum.  Sjáum hvað setur.

 

Góðir farþegar, vinsamlegast gangið um borð!

Jæja, miklum áfanga náð í gær.  Farþegaréttindin staðfest og stimpluð í flugskírteinið mitt.  Þetta þýðir semsagt að ég má núna formlega fljúga með farþega um loftin blá.  Fáum dettur líklega í hug að fara upp í flugvél með mér, tja í það minnsta fyrst um sinn, en ég get lofað ykkur að vandað hefur verið til verks.  Ég hef núna að baki yfir 70 tíma flugreynslu sem er ansi gott miðað við flesta sem taka sín farþegaréttindi.  Þetta kann vissulega að hljóma illa, enda hefði einhver sagt mér að hann væri frábær lögfræðingur af því að hann hefði tekið 8 ár í að klára fjögurra ára námið, hefðu runnið á mig tvær grímur.  Vona að lesendur mínir viti betur, jafnvel þó það væri bara gert af aumkun :)  Annars er þetta ágætt fyrir flóru adrenalínsjúkra enda hér komin kærkomin viðbót við teygjustökk, fallhlífastökk, flúðasiglingar o.fl.  Semsagt; "Flug með Frosta". 

Eva, betri helmingur minn, á 18 ára tvíburabræður sem eru skondin eintök. Þeir eru ofsalega líkir þótt að blessunarlega sé það að  breytast hægt og rólega. En ég kynntist þeim fyrst þegar þeir voru á leikskólaaldri og allt frá þeim degi hafa þeir verið sem ein sál þegar kemur að því að upplifa hluti.  Tómas gat t.d. ekki horft á flugelda út um gluggann um áramót nema að kalla á Stefán bróður sinn til að upplifa útsýnið.  Og öfugt.  Svona dálítið eins og gin og tónik.  Og þetta hef ég verið að upplifa á flugi undanfarið.  Ég get huggað mig við að heyrnartólin í flugvélinni leyfa mér að heyra blaðrið í sjálfum mér og þannig get ég leikið ótrúlegustu karaktera einn og með sjálfum mér.  Og sungið!  Þetta er svolítið farið að líta út eins og eintak á geðdeild þegar maður er farinn að leika Anton flugstjóra og aðstoðarflugmann hans (sem svo eftirminnilega var leikinn af Sigga Sigurjóns).

Annars eru þónokkrir á listanum sem vilja fá að fara rúnt og því held ég að ég verði ekkert í vandræðum með félagsskap.  Ísland er fallegt en ennþá fallegra úr lofti.  Hlakka til að upplifa það með ykkur.  Ég lofa ykkur samt að ég mun ekki syngja!