Rauðhnakkar sóttir heim...

Það er búið að vera lengi á óskalista barnanna og reyndar okkar hjónanna líka að fara í helgarfrí með fellihýsið í eftirdragi.  Úr þessu var bætt um helgina en þar sem ég er ekki sá skipulagðasti og standsetja þurfti hýsið áður en haldið var af stað, hófst ferðin ekki fyrr en um 9 leitið og því vorum við náttúrulega síðust út úr bænum.  Þetta þýðir jafnframt að öll betri tjaldstæði landsins eru þéttsetin af glæsihjólhýsum landans og við þurftum því að leita uppi eitthvað það allra slakasta tjaldsvæði á suðurlandi og þótt víða væri leitað.

Tjaldsvæðið við Iðu, eða Hótel Hvítá eins og það er merkt, varð fyrir valinu (ef val mætti kalla).  Við hefðum svosum alveg geta sagt okkur það strax þar sem við heimkeyrsluna var að finna skilti sem auglýsti hamborgara og franskar á 790 og það á hótelveitingastaðnum... þeir þyrftu að taka þessa verðlagningu til fyrirmyndar hjá Hilton og Ritz!  Nema hvað, við tjölduðum þarna og tókum eftir að þarna var strax orðin heilmikil stemning og harmonikkuspil og alles í nærliggjandi þjónustumiðstöð.  Eftir að við höfðum tjaldað fellihýsinu, sett upp fortjaldið, búið um rúm og opnað fyrsta bjórinn kíkti ég yfir í miðstöðina og sá þar rauðhnakkastemningu Íslands samankomna á einn stað.  Samansafn af gömlum köllum og kellingum með gin og tónik í plastbrúsum, nú eða Faxe bjór í litlum dósum, strompreykjandi og gargandi ofaní hvort annað.  Svo sátu við endann 6 eða 7 gamlir harmonikkuspilarar og kepptust við að spila "Undir bláhimni" í mismunandi takti og sögðu þess á milli klúra brandara, ef þeir þá mundu þá alla.  Svo virðist sem þetta hafi ekki bara verið einhver slembi"lukka" með þessar tvær harmonikkur fyrr um daginn heldur var þarna um eitthvað árlegt mót harmonikkugeggjara að ræða.  Já merkilegt nokk, það er hægt að spila allt á harmonikku!  Ég get sagt ykkur að þjónustumiðstöðin þessi er líklega hrörlegasta húsnæði á Íslandi, umhverfið eins og það er fallegt er látið gjörsamlega afskiptalaust og því hefur spítnabrak og drasl síðustu ára safnast þar upp og leiktækin sem eflaust áttu sína góðu tíma eru við það að fúna í sundur og líklega eru sum þeirra fengin af leikskólanum mínum gamla sem hætti starfsemi fyrir líklega 25 árum síðan.  Ég og Eva héldum okkur bara í fortjaldinu og spjölluðum .

Laugardagurinn var fínn, fórum á Selfoss, kíktum í mjólkurbúðina og heimsóttum Þóri og frú.  Fórum svo þaðan í sund á Minni-borg og enduðum svo í Rauðhnakkabælinu þar sem við grilluðum og spjölluðum frameftir kvöldi.  Sunnudagurinn var svo notaður í að heimsækja Rauðhnakkadýragarðinn Slakka þar sem hálf sorglegt er um að líta, því lítið er eftir af þessum ágæta dýragarði, flest illa hirt og í niðurníslu, svona svolítið eins og yfirgefinn skemmtigarður.  Hvað er með fólk?  Það kostaði okkur 2.000 kr. að fara í garðinn og líklega hafa yfir 1.000 manns heimsótt þennan garð þessa helgi en samt virðist ekki vera hægt að hafa þetta skaplegt.  En krakkarnir eru fordómalausir og skemmtu sér því ágætlega, Viktoría fékk að halda á hundum og kettlingum og Mummi fann safn leikfangabíla, sem eins og flestir sem hann þekkja ættu að vita, féll ekki í grýttan jarðveg. 

Frá því að við lögðum af stað í ferðina tuðaði Mummi um að fá að hitta Tryggva frænda sinn og af því varð þegar við komum í bæinn.  Þá hafði Mummi ákveðið að ef við fengjum okkur hund, þá skyldi hann heita Tryggvi.  Það voru því fagnaðarfundir hjá þeim frændunum þegar þeir hittust en við Eva fengum í staðinn eldað fyrir okkur á staðnum og sluppum því við heimilisverkin þetta kvöldið, enda af nógu að taka að ganga frá eftir svona líka ferðalagið.  Ég náði rétt svo að sofna frá sönglinu í hausnum á mér ... "...undir bláhimni...kræst!".  Og gat nú skeð... við það að rifja þetta upp fyrir ykkur fór hvað að söngla í hausnum á mér?! Fjárinn!

Athugasemdir

[Þórir Tryggvason (IP-tala skráð) 17.6.2008 kl. 22:44]

Frábær lesning, maður nær að upplifa stemmninguna í gegnum hann, eða eins og sagt er á fagmáli:  Fangar lesandann algjörlega...