Pylsur var það heillin...

Ég fékk einhvern daginn vitundarvakningu um að ég þyrfti að hreyfa mig og koma í form og ákvað að fara í eróbikktíma í WorldClass þegar það var í Fellsmúlanum.  Reyndar var á þeim tíma þegar þar var klettaklifurveggur og ástæða til að heimsækja staðinn án þess að vera að ólíubera mig sérstaklega og horfa á sjálfan mig engjast í keppni við næsta sólbekkjaalkann við hliðina á mér. Þennan sem tók alltaf 20 kg. of þung lóð og rembdist svo eins og karfi í framan við að sanna tilverurétt sinn í þessu gúmmídýnuklædda svitabæli.  Já einhvern veginn var spinning og taebo og allt það ekki orðið vinsælt og því var eróbikk málið!  Ég kann alveg að halda takti þegar músík er annarsvegar en að hreyfa mig fram aftur, hliðar saman hliðar, einn og tveir o.s.frv. og telja taktinn á sama tíma... jeeeesús!  Ég er bara ekki týpan í þetta.  Í fimmtanda skpiti komst ég enn og aftur að þeirri niðurstöðu að sund er mín íþrótt - hver á sínum hraða, svona eins og húsbílar. 

Ehemm... já, ég og Siggi Hall erum greinilega ekki skyldir.  Kvöldmatur handa gríslingunum!  Viktoría fékk 3ja mínútna "instant Yum Yum núðlur" úr Bónus og Mummi fékk pylsur og Engjaþykkni.  Já, það er börnum mínum til happs að ég er svona vel kvæntur að þau munu ekki hrjást lengi af næringarskorti.  Eva kemur heim eftir nokkra daga.  Heyrði í henni áfram þar sem hún er í Vín(i) og þrjátíuogeitthvað stiga hita.  Ýmist of eða van.

Nema hvað... dagurinn heima var yndislegur, 16-17 stiga hiti í garðinum sem sannast af myndunum þar sem Viktoría var að leika sér með vinkonu sinni léttklædd að hlaupa í gegnum ískalt vatnið sem er núna í gangi nánast allan sólarhringinn til að halda lífi í grasinu.  Ótrulegt að eiga við svona "vandamál" á Íslandi.  Setti vatn í pottinn og þau léku sér þar á meðan ég fékk að setjast niður og slappa af.  

Fréttir!  Ég fór ekki að fljúga í dag!  Magnað!  Fer á morgun.  Strákarnir í Fisfélaginu stóðu sig samt eins og hetjur og lögðu vatnslögn frá Langavatni upp á braut og nú vonandi von um að grasið nái í sig lífi aftur.  Þetta verður að lagast fyrir haustið.  Jæja, sendi inn myndir á picasa og bið að heilsa í bili.

Fjölgar í heimili hægt og bítandi...

Já, Viktoría mín er komin heim úr sumarbúðunum sólbrún og sæt.  Vistin var víst ekki svona slæm þegar allt er athugað og svo virðist sem þetta hafi meira og minna verið stutt heimþrárskot um kvöld og reyndar einnig við matartimana, hehe... held að það orsakist af 5 stjörnu kokknum móður hennar sem eldar nánast alltaf ofaní okkur hin.  Svo góð er hún að ég get lítið státað mig af öðru en að kunna að grilla.  Matseðill vikunnar er líka í samræmi við það:

• Laugardagur: Eva heima og því gúrmei gúllas með kartöflumús o.fl. á boðstólnum. 
• Sunnudagur: Eva farin til Vínar.  Fór í heimsókn með Mumma til Kristínar systur - fengum mat þar.
• Mánudagur: Fórum austur í bústað og fengum pylsur í boði afa Heimis.
• Þriðjudagur: Pizza (frosin beint í pizzaofninn) 
• Í dag:  Líklega pylsur, gæti hugsanlega galdrað fram hamborgara.

Það sést því líklega á þessari stuttu upptalningu að það eru sumir hæfari til eldamennsku en aðrir.  

Annars eru þau svo sæt saman þessi systkini, ótrúlegt hvað þau eru góðir vinir.  Mummi var náttúrulega búinn að spyrja mig á 10 mínútna fresti síðustu daga hvenær systir hans kæmi heim.  Hann skilur ekkert afhverju það þarf að skilja hana eftir í "sumum búðum" eins og hann sagði það.  

Needless to say, þá fór ég að fljúga í gær og fyrradag.  Æfði "svifflug" með fýlunum við Úlfarsfell og upplifið hversu rosalegir kraftar eru í uppstreymisvindunum og hafgolunni og var að horfa á vélina klifra í láréttri stöðu um 1000-1500 fet á mínútu í mesta streyminu.  Ótrúlegt að upplifa þetta en útskýrir hversvegna þessir fuglar geta svifið nánast endalaust í uppstreyminu án þess að þurfa að hafa fyrir nokkrum sköpuðum hlut.  Fór svo í gær á Selfoss og fyllti á vélina.  Ansi kröftugir túrbúlansar við Kambana og nánast vandamál að koma vélinni niður á Sandskeiði til snertilendingar vegna uppstreymis.  Svo heldur sumt fólk að flugvélar séu alltaf að hrapa.  En hey, það er jafn vitlaust og að stunda fallhlífarstökk.  Myndu menn t.d. stunda það að blása út líknarbelgi á bílum sínum eða henda sér eftir hraðbrautum, leður- og hjálmvarðir þó, á 100 km/h.?  Nei held ekki.  Fallhlífar notar maður þegar allt annað klikkar!  

Ok, gott er orðið gott!

Eva og tengdó farin til Vínar og ég og Mummi einir eftir í kotinu.  Tómlegt verður að segjast en þó aðeins í nokkra daga, Viktoría heim á miðvikudag og Eva aftur á sunnudaginn.  Vona að það verði frábært hjá þeim úti, alltaf svo gaman að bregða sér í smá afslöppun við og við. 

Hvað haldið þið annars?  Ég fór að fljúga í dag!  Reyndar er þetta ekki hefðbundið, enda var mér boðið af Jóa vini mínum í TF-KAR, gamla Stinson vél frá Kafteinaklúbbnum (Þyt).  Þessi vél er feiknaskemmtileg og minnir á gamla tíma, soldið eins og að setjast upp í gamlan Buick sem hefur verið haldið vel við í gegnum árin og tíðina.  Flugum frá BIRK inn í Borgarfjörð og lentum á Húsafelli þar sem við vorum sóttir í kaffi hjá yfirmanni Jóa í glænýjan og glæsilegan bústað yst í Húsafelli.  Enginn hefðbundinn bústaður þar, bárujárnsklæddur kassi með risagluggum og viðarklæðningu að hluta.  Harðviðspallur allt um kring í bland við dökkgráar steinflísar gerðu þetta að glæsilegasta húsi og líklega ögn skynsamlegra þegar kemur að viðhaldi í framtiðinni.  Glæsilegasta hús semsagt.  Jæja, ekki er þetta spennandi hjal fyrir flugáhugamenn þannig að hér kemur smá rúsína fyrir ykkur.  Jói var nefnilega að safna í PPLið sitt, þ.e.a.s. til að halda teininu gildu og þurfti því að taka lendingar á leiðinni.  Það ætluðum við að gera m.a. á Stóra-Kroppi en þar stóð vindurinn þvert á braut og því var verkið ekki hið auðveldasta (enda Stinsoninn taildragger vél, ekki það þægilegasta í hliðarvindi).  Jói hefur líklega komið inn aðeins of hratt því vélin skoppaði upp og aftur upp nokkrum sinnum og vildi bara ekki hætta að fljúga.  Á sama tíma var vindurinn iðinn við að feykja henni til vinstri og út af braut.  Jói sá hvert stefndi og ákvað að stýra henni út af brautinni út á melinn til að forða þvi að lenda á brautarbaujunum sem marka hana og geta farið illa með vélar sé ekið á þær, tala nú ekki um proppinn.  Þetta tókst semsagt ágætlega og vélin staðnæmdist nokkru utan brautar, dálítið niðurímóti en á fínum stað.  Jói fær 9,5 í einkunn fyrir snar handtök og flotta reddingu og verður að segjast pollrólegur við þessar aðstæður enda heyrði ég hann fyrst segja "Hættu nú að fljúga" nokkrum sinnum, eða ca. í hverju skoppi og svo "Heyrðu, ég ætla bara að skella mér út fyrir braut" um leið og hann fór á milli tveggja bauja.  0,5 er dregið frá þar sem hann ætlaði ekki upphaflega að lenda utan brautar!  Merkilegast fannst mér að ég kippti mér ekki einu sinni upp við þetta, treysti Jóa líklega bara svona vel og nýt næstum 50 tíma "flugreynslu" minnar.  Jæja, ljúft flug heim, upp eftir Skorradalsvatni og yfir Esjuna til Reykjavíkur.  Gott flug í góðum félagsskap.

Í kvöld skrapp ég svo kvöldrúnt og ætlaði bara rétt að kasta kveðju á Guðna kunningja minn sem hafði nýlent Úlfinum á Tungubökkum.  Eftir stutt spjall fór Storkurinn minn í fýlu og startaði ekki, hafði yfirfyllt blöndungana og við tók viðgerð á staðnum (kertin úr, þurrka, raspa, loka, ræsa, etc.)  Guðni reddaði þessu með mér og ég komst í loftið klukkustund síðar.  Vegna pössunarmála þurfti ég því að fara aftur á Grund og tjóðra vélina.  Fer vonandi aftur á morgun eða hinn.

Eitt í þessu.  Ok, ég er enginn leðurklæddur mótorhjólatöffari með neflokk og magasítt skegg, en ég er að óttast það dálitið hvað konur eru hrifnar af vélinni minni og segja mér óspart hvað hún er "dömuleg" og "gvööð hvað hún er lekker" og allt þetta.  Sjáið fyrir ykkur ofangreindan mótorhjólatöffara koma gleiðfætt töltandi að 1500 cc Harley hjólinu sinu, setja upp sólgleraugun, hrækja í hlaðið og hlamma sér svo á hjólið, kickstarta og bruna með látum út í sólarlagið.  Mér líður ekki þannig! 

Eitt svo enn.  Í gærkvöldi flugum við miðnæturflugið, ég og nokkrir drekaflugmenn, austur á Sandskeið og svo til baka með einhverjum ranghölum og útúrdúrum.  Flaug t.d. á ca 60-70 km/h yfir suðurlandsvegi í 700 fetum eða svo og virti fyrir mér traffíkina.  Skoðuðum líka Enduro-keppnina sem var á mótorhjólabrautinni í Jósefsdalnum - mjög skemmtilegt.  Hætti ekki að fljúga fyrr en í morgun :), þ.e.a.s. upp úr kl. 1 og því flaug ég tæknilega í tvo daga ;).  

Ég er svolítið fyrir að fljúga, finnst ykkur það? 

4 tímar af flugi í dag!

Flaug ansi vel og mikið í dag.  Lagði af stað frá Grund um hádegisbilið og lagði leið mína inn í Borgarfjörð þar sem ég prófaði völlinn á Stóra-Kroppi (sem er by the way mjög góður) og flaug þaðan lágflug yfir Kleppjárnsreyki þar sem Viktoría mín er á sumarbúðum.  Flaug svo þaðan yfir á Þingvelli og svo á Selfoss þar sem ég tankaði vélina.  Flaug svo á Flúðir milli regnskýja þar sem Flúðamenn héldu flugkomu og mikil stemning á vellinum.  Stoppaði stutt við og fékk mér pylsu og ræddi við nokkra flugmenn á svæðinu.  Brunaði svo í bæinn með stuttri viðkomu á Sandskeiði.  Er núna að biða eftir barnapíunni svo ég komist í Miðnæturflug Fisfélagsins þar sem markmiðið er afar einfalt og ómerkilegt að vera í loftinu yfir miðnættið, logga semsagt flugtak 21. júní og lendingu 22. júní.  Setti inn myndir á Picasavefinn minn og tek líklega einhverjar í kvöld og set inn um leið og færi gefst. 

Flug í dag ... mmmmm...

Jæja, fór á TF-134 frá Selfossi í dag og böggaði Þóri dálítið með yfirflugi yfir Úlfljótsvatn þar sem hann er í tjaldferðalagi með fjölskyldunni.  Stoppaði við á Sandskeiði, kíkti í klúbbhúsið og kastaði kveðju á svifflugsmenn áður en ég hélt aftur af stað og lenti svo á Grund með glæsibrag, þótt ég segi sjálfur frá.  Gott flug og skemmtilegt, sérstaklega þar sem ég lét verða af því að lenda á Grund enda brautin aðeins um 150 metrar brúkleg.  Vélin er náttúrulega ofboðslega þægileg fyrir stuttar lendingar þar sem hún getur auðveldlega flogið aðflugið á 50-60 km hraða og þ.a.l. er lending einfalt mál. 

Ætla að skella mér vestur á Snæfellsnes á morgun, lenda við Fróðá og veiða eða spila golf en umfram allt heimsækja fjölskylduna sem þar dvelur þessa stundina.  Segi betur frá eftir það flug. 

Sumardvöl eða sumarkvöl?

Viktoría okkar fór með vinkonu sinni í Ævintýraland, sumarbúðir í Kleppjárnsreykjum í Borgarfirði.  Þetta er nú ekki frásögum færandi nema hvað að hún hefur verið ansi heimakær þessi elska og á erfitt með að venja sig við að vera langt frá mömmu sinni (og líklega pabba líka).  Síðustu tvö skipti hafa einmitt verið símtöl gráts og ekka og merkilegt nokk, ekki varð mikil breyting á, meira að segja var gamalt met slegið og símtalið barst ca. 4 klst. eftir að stelpan lagði af stað ;)

Jæja, við fengum svo símtal eftir kvöldmat til að taka betri stöðu á henni og það hljómaði næstum eins; "Þið getið ekki skilið mig eftir hérna!", "...ég skal meira að segja taka til í herberginu mínu!", "...allt annað en þetta!!" o.s.frv.  Auðvitað verður fullhraustur karlmaður eins og hnoðleir við svona fullyrðingar en ég hugga mig nú við að börn koma almennt ósködduð frá svona búðum og rifja svo upp mína æsku en ég var í 2 mánuði í senn í 7 ár á sömu sumarbúðunum og aldrei kom pabbi að sækja mig!  Pabbi Evu náði náttúrulega í hana við fyrsta símtal í "den" - drap þar með röksemdafærslu mína um að börn séu bara almennt ekki sótt á sumarbúðir.

Jæja, sjáum hvað símtalið í kvöld gerir fyrir okkur hjónin sem finnum náttúrulega óstjórnlega til með þessari elsku en vitum um leið hvað það er í senn asnalegt enda ekki eins og að barnið hafi verið flutt nauðugt með hervaldi í Camp Guantanamo.  Nei, lífið er nú betra en það.   

Hey já, fór austur í gær og lagaði talstöðvartakkann á vélinni (hann hafði sokkið ofaní "joystick"-ið.  Gat svo náttúrulega ekki stillt mig um að prófa smá hring og flaug inn í Grímsnes.  Ekkert sérstaklega gaman í termíkinni og vindunum en gott samt.  Maður segir eins og Geir Haarde; "Ekki sætasta stelpan á ballinu en gerir sama gagn!".  Vonast nú til að veðrið verði skaplegra um helgina - langar að fljúga hátt og langt! 

17. júní allur

Jæja, þá er sá 17. allur.  Við fjölskyldan skruppum í Hljómskálagarðinn og krakkarnir komu sér fyrir á fremsta bekk við Brúðubílinn klassíska.  Við hjónin komum okkur fyrir utan traðaksins og létum fara vel um okkur í grasinu og 17 stiga hita þar til Eva fór að ókyrrast og fylgjast með hvort börnin væru ekki örugglega að horfa á Dúsk töfratrúð og tríó en það leið ekki á löngu þar til hún kom til mín alvarleg og tjáði mér að "Mummi væri týndur".  Ég var náttúrulega hinn pollrólegasti og stóð upp og átti von á að sjá drenginn sitjandi stjarfan við undraverk Helgu Steffensen sjálfrar sem skemmti mér líklega á svipuðu reiki fyrir mööörgum árum síðan.  Onei... systir hans, þessi líka frábæra barnapía, sat stjörf en Mummi var hvergi sjáanlegur og ég hljóp um svæðið eins og að drengnum hefði verið rænt af skáeygðum karatemönnum úr bíómynd og rauk náttúrulega niður að tjörn eins og konan mín hafði varað börnin við eins og 30 sinnum á leiðinni í garðinn.  En fljótlega fann ég þó hjörðina mína, Mummi hafði fljótlega komið því á framfæri við einhverja velviljaða konu á svæðinu að hann væri týndur og hún við það að kalla okkur upp... væri það ekki týpískt?!  Nema hvað, þessi garður óttans var snarlega yfirgefinn og berjandi bumbuslagarar og blásarar færðir sem fórnir annars ágætrar byrjunar hátíðarhaldanna í miðbænum.

Við snöruðum okkur þvínæst í Hafnarfjörðinn þar sem Hafnfirðingar héldu ekki bara 17. júní hátíðlegan heldur einnig upp á 100 ára afmælið sitt.  Pólitískari gleðiræðu hef ég líklega ekki heyrt áður en Lúðvík bæjarstjóri var í essinu sínu og hugðist sækja endurkjör sitt með góðum fyrirvara og bryddaði upp á meira blómamáli en Þorvarður skólastjóri Verslunarskólans hefur nokkurn tíma gert og segir það meira en nokkur orð um blómlega málgleði mannsins.  Þeir vita hvað ég meina sem þekkja.

Eftir að hafa beðið of lengi eftir að koma drengnum í hoppkastala og hlusta á Mána og Birgittu trylla lýðinn stakk ég af austur á Selfoss og hugðist nú fljúga eins og fuglinn um loftin blá og gaf skít í smá vindaspá sem svosum er ekki stóra málið þegar kemur að flugi.  Það sem heftir för í svona veðri er miklu frekar termik sem er í raun hitauppstreymi sem kemur upp úr landinu eins og ímyndaðar risastórar loftbólur og henda flugvélum til og frá, einkum og sér í lagi þessum fisvélum sem ég er að fljúga.  Ég þurfti því að fljúga með einni og halda mér í með hinni á nokkrum stöðum en náði þó að lenda fljótlega og ákvað að segja þetta gott hvað þetta flug snerti.  

Ég kom því í bæinn og fór með krakkana á tónleika á Ingólfstorgi þar sem við hlustuðum á hana "æ hvað hún heitir Idol stjarnan með frjálslega vöxtinn og norðlenska yfirbragðið" og svo hina geðþekku Veðurguði frá ekki hverju en Selfossi.  Við náðum reyndar ekki að tóra svo lengi að heyra Bahamas  lagið góða sem er í sérstöku uppáhaldi hjá krökkunum en ballið var gott.  Heima beið mín svo thailensk veisla sem Eva og mamma hennar höfðu snarað saman af einhverjum skyndibitastaðnum og dagurinn því ágætis "success" - allir glaðir vona ég.

Ætla að skutla Viktoríu minni í sumarbúðir á morgun og skjótast svo austur og sjá hvort mér takist ekki að fljúga eitthvað meira en í dag, enda væri nánast skömm að kalla það flug sem fram fór í dag.  Reyni að taka myndir úr því flugi enda sveitin hin fallegasta núna í þessu veðri og litum sem í boði eru þessa dagana.  

Rauðhnakkar sóttir heim...

Það er búið að vera lengi á óskalista barnanna og reyndar okkar hjónanna líka að fara í helgarfrí með fellihýsið í eftirdragi.  Úr þessu var bætt um helgina en þar sem ég er ekki sá skipulagðasti og standsetja þurfti hýsið áður en haldið var af stað, hófst ferðin ekki fyrr en um 9 leitið og því vorum við náttúrulega síðust út úr bænum.  Þetta þýðir jafnframt að öll betri tjaldstæði landsins eru þéttsetin af glæsihjólhýsum landans og við þurftum því að leita uppi eitthvað það allra slakasta tjaldsvæði á suðurlandi og þótt víða væri leitað.

Tjaldsvæðið við Iðu, eða Hótel Hvítá eins og það er merkt, varð fyrir valinu (ef val mætti kalla).  Við hefðum svosum alveg geta sagt okkur það strax þar sem við heimkeyrsluna var að finna skilti sem auglýsti hamborgara og franskar á 790 og það á hótelveitingastaðnum... þeir þyrftu að taka þessa verðlagningu til fyrirmyndar hjá Hilton og Ritz!  Nema hvað, við tjölduðum þarna og tókum eftir að þarna var strax orðin heilmikil stemning og harmonikkuspil og alles í nærliggjandi þjónustumiðstöð.  Eftir að við höfðum tjaldað fellihýsinu, sett upp fortjaldið, búið um rúm og opnað fyrsta bjórinn kíkti ég yfir í miðstöðina og sá þar rauðhnakkastemningu Íslands samankomna á einn stað.  Samansafn af gömlum köllum og kellingum með gin og tónik í plastbrúsum, nú eða Faxe bjór í litlum dósum, strompreykjandi og gargandi ofaní hvort annað.  Svo sátu við endann 6 eða 7 gamlir harmonikkuspilarar og kepptust við að spila "Undir bláhimni" í mismunandi takti og sögðu þess á milli klúra brandara, ef þeir þá mundu þá alla.  Svo virðist sem þetta hafi ekki bara verið einhver slembi"lukka" með þessar tvær harmonikkur fyrr um daginn heldur var þarna um eitthvað árlegt mót harmonikkugeggjara að ræða.  Já merkilegt nokk, það er hægt að spila allt á harmonikku!  Ég get sagt ykkur að þjónustumiðstöðin þessi er líklega hrörlegasta húsnæði á Íslandi, umhverfið eins og það er fallegt er látið gjörsamlega afskiptalaust og því hefur spítnabrak og drasl síðustu ára safnast þar upp og leiktækin sem eflaust áttu sína góðu tíma eru við það að fúna í sundur og líklega eru sum þeirra fengin af leikskólanum mínum gamla sem hætti starfsemi fyrir líklega 25 árum síðan.  Ég og Eva héldum okkur bara í fortjaldinu og spjölluðum .

Laugardagurinn var fínn, fórum á Selfoss, kíktum í mjólkurbúðina og heimsóttum Þóri og frú.  Fórum svo þaðan í sund á Minni-borg og enduðum svo í Rauðhnakkabælinu þar sem við grilluðum og spjölluðum frameftir kvöldi.  Sunnudagurinn var svo notaður í að heimsækja Rauðhnakkadýragarðinn Slakka þar sem hálf sorglegt er um að líta, því lítið er eftir af þessum ágæta dýragarði, flest illa hirt og í niðurníslu, svona svolítið eins og yfirgefinn skemmtigarður.  Hvað er með fólk?  Það kostaði okkur 2.000 kr. að fara í garðinn og líklega hafa yfir 1.000 manns heimsótt þennan garð þessa helgi en samt virðist ekki vera hægt að hafa þetta skaplegt.  En krakkarnir eru fordómalausir og skemmtu sér því ágætlega, Viktoría fékk að halda á hundum og kettlingum og Mummi fann safn leikfangabíla, sem eins og flestir sem hann þekkja ættu að vita, féll ekki í grýttan jarðveg. 

Frá því að við lögðum af stað í ferðina tuðaði Mummi um að fá að hitta Tryggva frænda sinn og af því varð þegar við komum í bæinn.  Þá hafði Mummi ákveðið að ef við fengjum okkur hund, þá skyldi hann heita Tryggvi.  Það voru því fagnaðarfundir hjá þeim frændunum þegar þeir hittust en við Eva fengum í staðinn eldað fyrir okkur á staðnum og sluppum því við heimilisverkin þetta kvöldið, enda af nógu að taka að ganga frá eftir svona líka ferðalagið.  Ég náði rétt svo að sofna frá sönglinu í hausnum á mér ... "...undir bláhimni...kræst!".  Og gat nú skeð... við það að rifja þetta upp fyrir ykkur fór hvað að söngla í hausnum á mér?! Fjárinn!

BISF-BIFL-BIHE-BISF

Já, ég og Þórir fórum ágætis rúnt í gærkvöldi á TF-134 og TF-170.  Flugum frá Selfossi yfir að Vatnsnesi en urðum frá að hverfa vegna túrbulansa frá Hestfjalli.  Þaðan lá leiðin í gegnum Laugarás yfir á Flúðir þar sem við lentum.  Við flugum svo yfir að Heklu og upp á topp hennar og renndum okkur svo niður á Geitamel og lentum svo á Hellu.  Ræddum við tvo Hell(i)sbúa og skunduðum svo eftir þjóðveginum í 500 fetum yfir á Selfoss. Flugtími 2,3 klst.  Veðrið var ágætt þrátt fyrir smá vind og flugið gekk áfallalaust fyrir sig. Feril ferðarinnar úr SPOT-inu hans Þóris er að finna á myndinni hér til hliðar.

Það er svolítið skrítið að upplifa TF-134 eftir að hafa verið að fljúga mun hraðfleygari vélum, t.a.m. 136 og 137.  Báðar þær vélar krúsa nokkuð auðveldlega á 200-250 km hraða en Storkurinn (134) er ekki að krúsa á mikið meira en 120-130 þegar best lætur.  Í raun er optimal flughraði á henni um 100 km/h.  Þetta jafnast líklega á við ágætis mótordreka.  Ég hef áður sagt að þetta sé í senn kostur og ókostur.  Ókosturinn er ferðahraðinn ef fara á yfir langan veg en kosturinn eru vissulega fólginn í mjög góðum hægflugseiginleikum (stoll á ca. 40km/h) og því mjög gott að trimma hana bara af og taka svo myndir.  Það er samt alveg merkilegt hvað hún er dugleg að klifra með þessum mótor ef maður bara gefur í botn.  Gerði smá rannsókn á þessu í gær og sá að það er létt verk að klifra 1000-1200 fet á mín án þess að tapa hraða.

Jæja, nóg um það.  Þessi flugdella mín er farin að hafa áhrif á fjölskyldulífið þannig að helgin verður tekin í faðmi fjölskyldunnar í sveitinni.  Við ætlum að stinga af með fellihýsið í eftirdragi og sleikja sólina ef hún heiðrar okkur með nærveru sinni.  Með góðum hug fæ ég kannski að tjalda einhversstaðar í stuttri fjarlægð frá Selfossi þannig að ég fái mögulega færi á að skjótast og taka loftmyndir af tjaldsvæðinu ef vel viðrar.  Sjáum hvað setur. 

 

Viðgerð dregst...

Jæja, fátt um vélina góðu að segja annað en að frakkarnir hjá DynAero (framleiðandanum) eru að fara yfir málið svo allt sé rétt gert.  Þeir senda svo nákvæmt aðgerðaplan og menn vinna eftir því. 

Fór um helgina til að taka myndir af innviðum vélarinnar en svo virðist sem flest sé í góðu lagi þótt hugsanlega þurfi að styrkja stélhlutann smávægilega.  Það gæti orðið dálítið verkefni en ekkert óyfirstíganlegt.  Nú er bara að bíða og vona að frakkinn verði fljótur að taka við sér... "if only I was so lucky..."

Annars er ég búinn að vera iðandi í skinninu að fá að fljúga síðan í gær þegar fór að lægja.  Flestir danskir fánar á landinu virðast vera í verkfalli og afleitt að geta ekki stolist úr vinnunni, hoppað upp í vél og krúsað um landið.  En svona er nú lífið.